De Byzantijnse muziek omvat de heilige (sacrale) gezangen van de christelijke kerken die, sinds de vroege geschiedenis, de Oosters-orthodoxe traditie volgen. Het ontwikkelde zich in Byzantium/Constantinopel als hoofdstad van het Byzantijnse keizerrijk, ook wel Oost-Romeinse Rijk genoemd, van het jaar 330 tot aan de val in 1453.

Daarna claimden onder andere de Russische Tsaren het opvolgingsrecht van de Byzantijnse cultuur en nam de Russisch Orthodoxe kerk de leidende rol én de traditie van het religieuze leven over.

De vorm van de muziek bleef nagenoeg hetzelfde, in tegenstelling tot de meer Westers georiënteerde Katholieke Kerk.

Wat velen aanspreekt, ook nu nog, zijn de ingetogen meerstemmige gezangen die onderdeel uitmaken van de Orthodoxe kerkelijke liturgie tijdens de eredienst.

Sinds de oudheid geldt dat de zang aan de mens geleerd is door de engelen om God te prijzen.

In deze Hemelse muziek past geen instrumentale begeleiding, dus wordt er uitsluitend a-capella gezongen.

Uitgaande van deze visie bestond er weinig behoefte aan vernieuwen of arrangeren. Want hoe kon het Goddelijke immers nog verbeterd worden?

Elk koor, en zeker ook het Byzantijnskoor Drenthe, streeft voortdurend naar een grotere perfectie. Niet alleen de muzikale kwaliteiten, maar ook articulatie en betrokkenheid spelen hierbij een grote rol.

Over de rijke historie van deze muziek, haar betekenis en de achtergronden is al veel geschreven.

Wat ons als koor telkens weer boeit is het gevoel van devotie dat dit deel van ons uitgebreide repertoire zo kenmerkt.